Lumbago en levenslessen: wat ik leerde na een yoga misser
- Heidi Wouters
- Dec 8, 2024
- 3 min read

Je kent dat wel, goede voornemens en zo. Mijn echtgenoot Pascal, die ook mijn loopcoach is, zegt al jaren dat ik totaal niet lenig ben en dat wat extra flexibiliteit mijn prestaties (en misschien ook mijn leven) een stuk makkelijker zou maken. Met zijn stem in mijn achterhoofd én het idee om eindelijk eens werk te maken van die plankharde hamstrings, begon ik vol enthousiasme aan een online yogacursus. Drie lessen ver en helemaal zen...
tot ik donderdagavond tijdens mijn dagelijkse avond stretchritueel de sfinxhouding wilde doen. Plots voelde ik dat mijn rug "wat vastzat". Ik dacht nog: Ach, niks bijzonders, even losmaken en alles komt goed. Maar dat verhaal nam al snel een andere wending.
Vrijdagmiddag probeerde ik nog te zwemmen. Slecht idee. Mijn ligging in het water veranderde in de Titanic na de ijsberg, en tijdens het drogen van mijn haar voelde ik een scherpe pijn bij een simpele bekkenkanteling. Nog steeds eigenwijs dacht ik: Dit gaat vanzelf over.
Maar toen ik vrijdagavond mijn geplande 20 km wilde gaan hardlopen, kwam ik van een koude kermis thuis. Na amper een kilometer strompelde ik terug naar huis. Mijn rug voelde aan alsof er een knoop in zat die bij elke beweging strakker werd.
Weekend Survival Mode: Infra-rood, Deep Blue en Minecraft
Het weekend bracht weinig soelaas, behalve dat ik amper kon stappen. Ideaal om de kinderen te ondervragen over hun studeervorderingen (of, zoals zij het zagen: hun moeder misbruikte haar situatie om hen te overhoren). Gelukkig bracht mijn zoon redding: na elk halfuurtje studeren mocht hij een potje Builders & Biomes spelen. Quality time met een vleugje motivatie – win-win!
Ondertussen speelde ik zelf voor dokter:
Drie keer per dag 20 minuten onder de infra-roodlamp.
Deep Blue en Copaiba-olie in actie (mijn rug voelde zich bijna een aromatherapie VIP).
’s Avonds een infrarooddekentje om lekker bij in slaap te vallen.
Maandag: Tijd voor professionele hulp
Maandag bezocht ik de sportarts. Het verdict: een acute lumbago veroorzaakt door een verkeerde spiertonus tijdens een yoga-oefening waarbij mijn rug gebogen naar achteren stond. Mijn spieren waren te gespannen in plaats van ontspannen, en mijn ademhaling zat helemaal verkeerd. Voorschrift? Spierontspanners en negen beurten kinesitherapie.
De spierontspanners sloeg ik over (leve natuurlijke alternatieven!), maar de kine-beurten zag ik wel zitten. Want eerlijk: zelfs als massagetherapeut kun je jezelf niet masseren.
Re-train, dry needling en een wijze les
Woensdag had ik een afspraak bij Aurélie van Re-train. Zij legde haarfijn uit wat er gebeurd was: de uitsulpingen van mijn ruggenwervels hadden elkaar geraakt, met oedeem als gevolg. Mijn stabiliserende rugspieren waren volledig in paniek geraakt en gingen massaal in verkramping.
Aurélie gaf me vijf stretch-oefeningen en de optie voor een manuele loswerking of dry needling. Omdat ik altijd al benieuwd was naar dry needling (en omdat ze zei dat het "chill" was), koos ik daarvoor. Verrassing: het viel reuze mee!
De moraal van het verhaal
Een week na mijn pijnlijke avontuur was alles weer op z’n plooi. Wat ik leerde?
Luister naar je coach/echtgenoot, maar misschien niet direct naar een online yogacursus zonder begeleiding.
Blijf bewegen, zelfs met een pijnlijke rug (behalve als het écht niet meer gaat).
Geniet van onverwachte quality time, zelfs als je vastgekluisterd zit aan je stoel.
Dry needling is minder eng dan het klinkt!
En nu? Ik ben weer helemaal terug in actie – en ik blijf ver weg van overenthousiaste yoga-experimenten. 😊



Comments